இனிதே களிக்கும் முதுமைக் காலம்
இழந்து தவிக்கும் எங்கள் நிலை
கடைசி வரைக்கும் புரியுதில்லை
கஷ்டப்பட்டு வளர்த்த பிள்ளை
பேரர்களைப் பிரிந்து வாழும்
வாழ்வுமது பிடிக்கவில்லை
வீட்டைப் பிரிந்து முதியோர் இல்ல
வாழ்க்கையது ருசிக்கவில்லை
திட்டக்கூட மனசு வரலை
தேடிப்போக வழியுமில்லை
பட்ட துன்பம் நினைவில் வந்து
படுத்தும் பாடு கொஞ்சமில்லை
எட்ட நின்று பார்த்தால் போதும்
ஏந்திழையாள் கெஞ்சுகின்றாள்
பேசுதலே சிறுமையென்று
பெற்ற பிள்ளை கலங்குகின்றான்
இத்தனைக்கும் செய்த பாவம்
என்னவென்று புரியவில்லை
பித்தனைப்போல் பிதற்றுகின்றேன்
பேச்சிழந்து தவிக்கின்றேன்.
இச்சகத்தில் உள்ள இன்பம் -எமக்
அத்தனையும் தேவையில்லை
கடைசி நேர வாழ்க்கைக்காக
கலங்குகின்றோம் கண்பாருங்கள்
த.ஜீவராஜ்
இச்சகத்தில் உள்ள இன்பம் -எமக்
ReplyDeleteஅத்தனையும் தேவையில்லை
கடைசி நேர வாழ்க்கைக்காக
கலங்குகின்றோம் கண்பாருங்கள்
Supper
நன்றி கவிக்கிழவன் அவர்களே
ReplyDeleteஉண்மையின் வரிகள்
ReplyDeleteவலிக்கின்றன
நன்றி திகழ்மிளிர்
ReplyDeleteபெற்றோர்களைப் பாரமாக நினைத்து முதியோர் இல்லங்களில் கொண்டு போய் விடும் பிள்ளைகளின் எண்ணிக்கை கூடிக் கொண்டு வரும் காலமிது. எம்மை வளர்த்து ஆளாக்க அவர்கள் எவ்வளவு சிரமப் பட்டிருப்பார்கள் என்று நாம் சிந்திப்போமாயின் அவர்களிற்கு இந் நிலை வராது. நாம் எம் பெற்றோருக்குச் செய்வதைத் தான் நாளை எமது பிள்ளைகளும் எமக்குச் செய்வார்கள்.
ReplyDeleteமனதைத் தொட்டது....த.ஜீவராஜ்
ReplyDeleteபடமும் அதற்க்கு விளக்கமும் அருமை
ReplyDeleteநன்றி Renuka Srinivasan
ReplyDeleteஉங்கள் கருத்துரைக்கு
நன்றி அன்புடன் அருணா அவர்களே
ReplyDeleteமிகவும் அருமையான கவிதை.
ReplyDeleteநன்று நண்பனே
ReplyDeleteநன்றி அமுதன்
ReplyDeleteநன்றி prem அவர்களே
ReplyDeleteநல்ல கருத்துள்ள கவிதை, ஏனியை எட்டி உதைக்கும் உதவாக்கரைகள் காதில் எட்டட்டும்.
ReplyDeleteநன்றி
ReplyDelete@ கிரி
@ ஷஃபிக்ஸ்