நன்றி மீண்டும் சந்திப்போம்.....

குருதியும்,தசையும் சகதியாய் குவிந்து கிடக்கிறது என் தேசம். பத்து வயதில் என் பாட்டனார் {கதைசொல்லி} கைபிடித்து அழைத்துச் சென்றிருக்கிறார் குருசேத்திரம். இரத்தமுறைந்து நடுங்கிக்கொண்டே நாற்புறமும் பார்த்தவண்ணம் அவருடன் நடந்த ஞாபகங்கள் நிழலாடிமறைகிறது இப்போது.





காட்சிகளில் காலமாற்றம் மட்டுமே கண்ணுக்குத் தெரிகிறது. போரின் கொடூரமும், வலியும் , வேதனைகளும் மாற்றமடையாமல் அப்படியே இருக்கிறது...நிகழ்வின் கோரத்தை எல்லோரும் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள், விவாதிக்கிறார்கள், விளக்கம்சொல்கிறார்கள், இருந்தும் எல்லோருக்கும் தெரிந்திருக்கிறது முடிவு.

யுத்தத்தின் முடிவினைக் கண்டவர்கள்
இறந்தவர்கள் மட்டுமே …பிளேட்டோ..

அழிவுகளும், இழப்புக்களும் தொடர்ந்தவண்ணம் இருக்கையில் சிலநாட்களுக்கு தற்காலிகமாக இந்த வலைப்பூவினை நிறுத்தி வைப்பது நல்லதெனத் தோன்றுகிறது. முழுவதுமாய் நம்பிக்கை இழந்துவிடவில்லை என்றாலும், எழுதவரும் ஒவ்வொருதடவையும் மனதுவலிக்கிறது குற்றவுணர்வில்....

பக்கங்கள் நிரப்புவது தவிர்த்து
என்ன சாதித்துவிட முடியும்
இருப்பதை எழுதாமல்

இதுவரை நல்லாதரவுதந்த அனைத்து நண்பர்கள், அன்புள்ளங்கள் அனைவருக்கும் எனது மனங்கனிந்த நன்றிகள்......

நல்லனவற்றோடு பிரிவோம்
அல்லாதனவற்றை மறப்போம்
மறுபடியும் மீண்டும் சந்திப்போம்

அன்புடன் ஜீவன்..
31.01.2009.

இந்த தகவல்கள் உங்களுக்கு பயனுள்ளதாக இருந்தால் சமூக தளங்களில் பகிர்ந்து உங்கள் நண்பர்களுக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள்....