அவசரத்தில் அவிழ்க்காமல்
விட்டு வந்த மாடு
பூட்டிய கூட்டுக்குள்
கோழியும் , குஞ்சும்
உலையில் புட்டு
வரும்போது அரையவியல்
எரிந்துபோயிருக்கும் இப்போது
யார் சோறுவைக்கப்போகிறார்கள்
பூனைக்கும் , நாய்க்கும்
வெட்டி அடுக்கியமாதிரி
வேலிக்கான கதிகால்கள்
வாஞ்சையுடன் வளர்த்த பயிர்கள்
வாடிப்போய்விடும் பராமரிப்பில்லாமல்
பாழாய்ப்போன யுத்தம்
வீடுகூடப் பூட்டவில்லை
வாழ்ந்தவரெல்லாம் மாண்டுவிட
மிஞ்சி இருப்பது நான்மட்டும்தானே
உயிர் பிழைக்க நானும்
ஊர் பெயர்ந்தால்
வீடென்ன செய்யும்.
விட்டு வந்த மாடு
பூட்டிய கூட்டுக்குள்
கோழியும் , குஞ்சும்
உலையில் புட்டு
வரும்போது அரையவியல்
எரிந்துபோயிருக்கும் இப்போது
யார் சோறுவைக்கப்போகிறார்கள்
பூனைக்கும் , நாய்க்கும்
வெட்டி அடுக்கியமாதிரி
வேலிக்கான கதிகால்கள்
வாஞ்சையுடன் வளர்த்த பயிர்கள்
வாடிப்போய்விடும் பராமரிப்பில்லாமல்
பாழாய்ப்போன யுத்தம்
வீடுகூடப் பூட்டவில்லை
வாழ்ந்தவரெல்லாம் மாண்டுவிட
மிஞ்சி இருப்பது நான்மட்டும்தானே
உயிர் பிழைக்க நானும்
ஊர் பெயர்ந்தால்
வீடென்ன செய்யும்.
த.ஜீவராஜ்
பிரமாதமான கவிதை. மனதைக் கவ்விக் கொண்டது !
ReplyDeleteநன்றி சேவியர்
ReplyDeleteபகிர்விற்கும், பாராட்டிற்கும்.
மனதை நெகிழச்செய்யும் கவிதை நண்பரே ..
ReplyDeleteஉண்மைதானே ...தினம் காணும் அவலங்கள் யுத்தத்தால் ...
///மனதை நெகிழச்செய்யும் கவிதை நண்பரே//
ReplyDeleteநன்றி விஷ்ணு
உங்கள் அன்புக்கு
வலிக்குது அண்ணே!
ReplyDeleteநன்றி அப்துல்லா
ReplyDeleteஉங்கள் உணர்வு பகிர்விற்கு...
இடப்பெய்ர்வின் துன்பம் ஏராளம். விடைகொடு எங்கள் நாடே... என்ற பாடலை நினைவு
ReplyDeleteகூறுகிறது உங்கள் வரிகள்.
உலையில் புட்டு
ReplyDeleteவரும்போது அரையவியல்
எரிந்துபோயிருக்கும் இப்போது
யார் சோறுவைக்கப்போகிறார்கள்
பூனைக்கும் , நாய்க்கும்
இலங்கையின் யுத்தத்தை நினைவுறுத்தும் ஒவ்வொரு கவிதையும் உணர்வுகளையும்
வலிகளையும்
ஏந்தி வருகிறது ...
மனத்தை உருக்கிய வரிகள்
ReplyDeleteநான்கே வரிகளால் நம் ஜீவனை
ReplyDeleteநானூறாய் உடைத்து விட்டார்
நண்பர் ஜீவன்
உண்மையான வரிகள் வலியை ஏற்படுத்துகின்றன.
ReplyDeleteஅருமை மற்றும் வலிமையான பா நண்பர் ஜீவராஜ்
ReplyDeleteசண்டை நிறுத்த வழியே இல்லையா நண்பா??
ReplyDeletearumayaana valiyai unarthum varigal jeevaraj...
ReplyDelete////இடப்பெய்ர்வின் துன்பம் ஏராளம்///
ReplyDeleteபாஸ்கர் (எ) ஒளியவன்
நன்றி பாஸ்கர் அதில் மிக்க கொடுமையான விடையங்கள் ஏராளம்
////உண்மையான வரிகள் வலியை ஏற்படுத்துகின்றன///
சிவா...
நன்றி சிவா பகிரப்படுகையில் வலி குறையும்
////இலங்கையின் யுத்தத்தை நினைவுறுத்தும் ஒவ்வொரு கவிதையும்
உணர்வுகளையும்
வலிகளையும்
ஏந்தி வருகிறது ...////
பூங்குழலி
நன்றி உங்கள் உணர்வுபூர்வ பகிர்விர்க்கு
அன்புடன் ஜீவன்
///மனத்தை உருக்கிய வரிகள் //
ReplyDeleteநினா.கண்ணன்
///நானூறாய் உடைத்து விட்டார்//
துரை
///மனதை நெகிழச்செய்யும் கவிதை நண்பரே///
,விஷ்ணு
நன்றி நினா.கண்ணன் ,துரை ,விஷ்ணு மரணம் மலிந்த பூமியில் வாழ்கிறோம்......
///வெள்ளி நிலாவை விளக்காய்க் கொண்டு நம் தாய்மண்ணில் கதைபேசிய
பொழுதுகளை
எத்த்னையோ வருடங்களுக்கு முன்னர் தொலைத்தவன் நான். உங்கள் உள்ளத்தின்
வேதனை நன்றாகவே புரிகிறது.///
சக்தி
நன்றி சக்தி அவர்களே
உங்கள் வேண்டுதல் பலிக்கட்டும்
அன்புடன் ஜீவன்
நன்றி வெங்கடேசன்
ReplyDeleteமுயற்சித்தால் முடியாதென்றெதுவுமில்லை Aarumugam
நன்றி சசிதரன்
உயிர் பிழைக்க நானும்
ReplyDeleteஊர் பெயர்ந்தால்
வீடென்ன செய்யும்."
excellent!
நன்றி JB
ReplyDeleteஅன்பு நண்பா ஜீவன்.. இடம்பெயர்தலின் வலியை அழகாக கவிதையில் சொல்லியுள்ளீர்கள்..
ReplyDeleteகவிதை ருசிக்கும் அளவுக்கு மனது வலிக்கிறது...
நன்றி கோகுலன்.
ReplyDeleteவலிமிகுந்த வாழ்க்கை வாய்த்திருக்கிறது எங்களுக்கு....
அன்புடன் ஜீவன்
அருமையான வரிகள்
ReplyDeleteநன்றி திகழ்மிளிர்
ReplyDeletearumai.. nanbare,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ReplyDeleteநன்றி முடிவிலி
ReplyDeletepadithu mudikum podu kannil neer kasi kiradu,,,,,,,,,,,,en sakodharanaee
ReplyDeleteநன்றி hariharan--A
ReplyDeleteTouching....palavarundangal irukum indha prachanaiku theervu epozhudhu ?
ReplyDelete???? காத்திருக்கிறோம்........
ReplyDeleteநன்றி Santhosh
JEEVARAJ..
ReplyDeleteNANBA..
NAM EDAM PEYARA THEVAIYILLAI.
EDAM PEYARNTHAL ATHU
YATHOOM OORREE YAVARUM KELIR ENRA KAKKAI PADINIYARIN
VALIYIL THADAM PEYARNTHAI VIDUM.
URAVUGALAI ELANTHALUM..
URIMAIKALAI ELAKKATHA ERUKKAM
VILANKUGALIN MEETHU KUDA ERAKKAM.
ENAM KAKKA VILIYIL ELLAI URAKKAM
ETHUVE NAM ETHIRIKKU TARUM KALAKKAM
THIDAMAI YIRU NAMMAKKU VALI PIRAKKUM.
ANBE ENGAL ULAGA THATHUVAM.
ENRUM NAM ENA MANA UNARVAI VALZTHUVOM.
UNAKKU ENRUM THOL KODUKKUM
ReplyDeleteNGAL MULAKKAM.
UN VEERATHUKKU VANAKKAM.
உங்கள் உணர்விர்க்கு நன்றி SUBRAMANIAN
ReplyDeleteinnum urakka sollungal tholare..!
ReplyDeleteingu sevidargal athigam undu...!
migavum arumai..alagiya kavithai..intha vali endru theerumo....
ReplyDeleteநன்றி subbu
ReplyDeleteநன்றி THEN MOZHI
உலையில் புட்டு
ReplyDelete> வரும்போது அரையவியல்
> எரிந்துபோயிருக்கும் இப்போது<<<
> *உயிரே எரிகையில் புட்டு என்ன புட்டு?!!!*
யார் சோறுவைக்கப்போகிறார்கள்
> பூனைக்கும் , நாய்க்கும்<<<
*மனிதாபிமானம்...*
வாஞ்சையுடன் வளர்த்த பயிர்கள்
> வாடிப்போய்விடும் பராமரிப்பில்லாமல்<<<
*எத்தனை எத்தனை எண்ணங்கள்....இடம் பெயரும் ஒவ்வொருவருக்குள்ளும் பொதிந்துபோய்
கிடக்கும்....*
> பாழாய்ப்போன யுத்தம்
> வீடுகூடப் பூட்டவில்லை
> வாழ்ந்தவரெல்லாம் மாண்டுவிட
> மிஞ்சி இருப்பது நான்மட்டும்தானே
> உயிர் பிழைக்க நானும்
> ஊர் பெயர்ந்தால்
> வீடென்ன செய்யும்.<<<
*அதே எண்ணத்துடன் இருப்பவர்கள் பல பேர். மாண்டாலும் என் மண்ணிலேயே மாளுவது
நல்லது என்பார்கள்!!*
**
*எங்கட உறவுகள் படும்பாடு?!! என்றுதான் தீருமோ எங்களின் அவல நிலை அகதி
நிலை?????????*
உங்கள் கருத்துரைக்கு நன்றி சுதனின்விஜி
ReplyDeleteபெரும் சோகத்தைச் சுமந்து வர முயலும் சிறுவரிகள்!! வாழ்த்துக்கள்!!
ReplyDeleteநன்றி Tamilamutham
ReplyDeleteசொல்லக்கேட்டவை, சோகத்தோடு படித்தவை, கேள்விப்படாதவை,
ReplyDeleteஎண்பதுகளில் இளம் யாழ் தோழர்களோடு
கழித்த அந்த நான்கு நாட்கள் எல்லா
நினைவுகளையும் அழித்து விட்டு புதிய சோகங்களைப்பதிய வைக்கிறது.
பனைமரக்காடே சோகம் கேட்கிறது
ஜீவன்.
உங்கள் கருத்துக்கள்
ReplyDeleteஎன்தேடல்களை விரிவாக்குகிறது...
ஊடகங்களின் பார்வைகளுக்குள் சிக்காமல் பரந்து கிடக்கும் சாதாரண மக்களது சோகங்களை பகிர முயற்சிக்கிறேன்....நன்றி
அருமையான கவிதை-மு.நன்மாறன்
ReplyDeleteபோரினால் சீரழிந்தவர்கள் அனைவருக்கும் இச் சொற்களின் கனம் மிகப் புரியும்.
ReplyDeleteஅலங்காரமற்ற இயல்பான ஆக்கம்.
நன்றி மு. நன்மாறன் அவர்களே....
ReplyDelete//அலங்காரமற்ற இயல்பான ஆக்கம்.//
ReplyDeleteநன்றி யோகன் பாரிஸ்(Johan-Paris) அவர்களே
வலிகளை வார்த்தையாகக் கோத்திருக்கின்றீர்கள்.
ReplyDeleteநன்றி கானா பிரபா
ReplyDeleteஉங்கள் உணர்வுப் பகிர்விற்கு...